Όχι άλλα συνθήματα

Ποτέ δεν στήριξα τις πλατείες. Μπορεί να ακούγεται άσχημο, αλλά είναι αλήθεια. Ήμουν κατά τις πλατείας καθώς δεν πίστευα ότι μπορεί να οδηγήσει πουθενά μία διαδικασία "σούπας", χωρίς σαφή πολιτικά κριτήρια και με μόνο οδηγό τα συνθήματα.

Στην χώρα μας δυστυχώς έχουμε μπερδέψει τις έννοιες, όχι μόνο όσο αφορά την πολιτική, αλλά γενικότερα, χαρακτηριστικό παράδειγμα η παίδευση. Έτσι λοιπόν έχουμε μπερδέψει και την πολιτικοποίηση με την κομματικοποίηση. Αρκετοί λοιπόν δηλώνουν πολιτικά ανεξάρτητοι, ενώ κάτι τέτοιο δεν υφίσταται.

Πίσω στις πλατείες λοιπόν. Ναι, ξεκίνησε αυθόρμητα, προσπάθησαν όσοι έλαβαν μέρος να μην επηρεαστούν από κόμματα όπως λένε, αλλά τελικά ποιος ήταν ο στόχος τους; Και σε περίπτωση που το κατάφερναν ποια θα ήταν η επόμενη μέρα; Αν δηλαδή το ΚΚΕ τότε δεν περιφρουρούσε την Βουλή ποια θα ήταν η εξέλιξη;

Ας δούμε λοιπόν τι γίνεται τώρα σε μία χώρα, λίγο πιο πάνω από εμάς, που έγινε κάτι παρόμοιο και τελικά η πλατεία επικράτησε.

Στην Ουκρανία λοιπόν, υπήρχε λαϊκή εξέγερση η οποία τελικά επικράτησε έναντι της κυβέρνησης. Ποιο είναι το αποτέλεσμα όμως; Βλέπουμε ακροδεξιά στοιχεία ν' αλωνίζουν και να κάνουν την χώρα άνω κάτω, να σφάζουν, να δέρνουν, να κάνουν ότι θέλουν. Μέχρι τον ναζισμό επέτρεψαν. Και από την άλλη υπάρχουν και τα δημοκρατικά στοιχεία τα οποία προσπαθούν να κυβερνήσουν την Ουκρανία και να την βγάλουν από το αδιέξοδο. Πως γίνεται λοιπον οι ετερόκλητες αυτές πολιτικές ιδεολογίες να συνεργαστούν υπέρ της χώρας τους μόνο με το σύνθημα ενάντια στη Ρωσία;

Και στην Ελλάδα το μόνο σύνθημα ήταν έξοδος από το μνημόνιο. Τι είναι το μνημόνιο πραγματικά όμως; Είναι πολιτική επιλογή, οπότε πολιτική πρέπει να είναι και η απάντηση, όχι ανεξάρτητη, έξω από κόμματα ναι, έξω από πολιτικές κατευθύνσεις όχι.

Το μνημόνιο είναι καθαρά οι κινήσεις που πρέπει να γίνουν για να σωθεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα, για να μπορέσει ο καπιταλισμός να επιβιώσει. Άρα η όποια απάντηση δοθεί δεν γίνεται να είναι χωρίς πολιτικά χαρακτηριστικά. 

Κομματικά ακηδεμόνευτα κινήματα υπήρξαν βέβαια, τα οποία σαφώς και κατάφεραν να δώσουν το στίγμα τους στην ιστορία. Γκάντι, Μάρτιν Λούθερ Κινγκ τα πρώτα παραδείγματα που μπορεί κάποιος να δώσει.

Το πρώτο δίδαγμα που μας προσφέρει λοιπόν η Ουκρανία είναι πως η πολιτική δεν είναι και δεν πρέπει να είναι έξω από την ζωή μας. Να μην μπερδεύουμε έννοιες όπως πολιτικοποίηση και κομματικοποίηση. Κάθε μας επιλογή είναι πολιτική, και η αποχή ακόμα. Μην ξεχνάμε άλλωστε τι είχε πει κι ο Μπρεχτ: 

"Ο χειρότερος αναλφάβητος είναι ο πολιτικά αναλφάβητος. Δεν ακούει τίποτε, δεν βλέπει τίποτε, δεν συμμετέχει στην πολιτική ζωή. Μοιάζει σαν να μην γνωρίζει ότι το κόστος ζωής, η τιμή των φασολιών, του αλευριού, του ενοικίου, των φαρμάκων, όλα εξαρτώνται από πολιτικές αποφάσεις. Ακόμα χειρότερα περηφανεύεται για την πολιτική του άγνοια, φουσκώνει το στήθος του και δηλώνει πως μισεί την πολιτική. Δεν γνωρίζει, ο ηλίθιος, πως εξαιτίας της αποχής του από την πολιτική υπάρχει η πορνεία, το εγκαταλελειμμένο παιδί, ο ληστής και ακόμα χειρότερα, οι διεφθαρμένοι κυβερνήτες, οι λακέδες των διεθνών εταιρειών που μας εκμεταλλεύονται." "