Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2013

Πέντε χρόνια μετά και τίποτα δεν άλλαξε...

Πέντε χρόνια περάσαν από την δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου από αστυνομικό. Πέντε χρόνια πριν η νεολαία ήταν για αρκετές μέρες στους δρόμους, όλοι τους καταλάβαιναν και τους δικαιολογούσαν (μετά βέβαια φρόντισαν να υπογράψουν την αιώνια καταδίκη της). Το κυριότερο για εμένα είναι τα πόσα ακούσαμε τότε για την ελλιπέστατη εκπαίδευση της ελληνικής αστυνομίας και το γεγονός πως πλέον όλα θα άλλαζαν, και ο εκδημοκρατισμός της ελληνικής αστυνομίας ήταν προ των πυλών.

Πέντε χρόνια μετά λοιπόν, αναρωτιέμαι τι έχει γίνει; Έχει αλλάξει τίποτα; Υπάρχει έστω κι ένας Κορκονέας εκεί έξω οπλισμένος με αποστολή να με "προστατεύει"; 

Το μόνο που βλέπω εγώ πάντως είναι μερικά παιδάκια με στολή, τα οποία έχουν ένα θέμα με το τι σημαίνει να έχεις εξουσία. Μου θυμίζουν λίγο τον αστυνομικό Eric Cartman. 

Μηδενική εκπαίδευση με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Μηδενικός έλεγχος από αρμόδιες αρχές. Η ελληνική αστυνομία εύκολα πουλάει μούρη στα Εξάρχεια αλλά λίγα μέτρα πιο κάτω στην Ομόνοια κάνει την πάπια. Κυνηγάει και βγάζει στο διαδίκτυο το πρόσωπο του αναρχικού που συνέλαβε, αφού πρώτα περάσει από photoshop την φωτογραφία του, αλλά δεν μπορεί να συλλάβει τον έμπορο ναρκωτικών. Μπορεί να πέσει με τα μούτρα στο κυνήγι για έναν πιτσιρικά που παραβίασε το κόκκινο ή δεν σταμάτησε στον έλεγχο όταν του έκαναν σήμα (ή ακόμα και να τον σκοτώσουν για τον ίδιο ακριβώς λόγο) αλλά δεν μπορεί να σταματήσει 20-30 φασίστες που την έχουν πέσει σ' ένα άτομο και παρά μόνο όταν δολοφονηθεί ο ένας θα πάει η αστυνομία να πει "ε ρε παιδιά, όχι και μαχαίρι". Και φυσικά μην αναφέρει την άψογη συνεργασία της με τα "καλά παιδιά" της Χρυσής Αυγής.

Σίγουρα δεν είναι όλοι οι αστυνομικοί έτσι, αλλά όσο δεν κάνετε εσείς πρώτοι κάτι μέσα στον χώρο εργασίας σας, δεν πρόκειται ν' αλλάξει κάτι και θα σας παίρνει και εσάς η μπάλα. Το να είσαι μέλος της ελληνικής αστυνομίας δεν σου προσφέρει μόνο εξουσία αλλά και ευθύνες, στις οποίες για να ανταπεξέλθεις θα πρέπει να είσαι άρτια εκπαιδευμένος και να ζητάς κι εσύ την συνεχή σου εκπαίδευση. Όχι μόνο γιατί δεν σας έχουν αλεξίσφαιρα γιλέκα, αλλά και τι ψυχολογικά τεστ σας κάνουν, ποιοι τα περνάνε και πως, περαιτέρω μαθήματα όπως κοινωνιολογία για να καταλάβει ο αστυνομικός σε τι περιβάλλον εργάζεται. 

Μέχρι να γίνουν λοιπόν πραγματικά μεγάλες αλλαγές στην Ελληνική Αστυνομία, να καταφέρει η ίδια να καθαρίσει τ' όνομά της από δολοφονίες πολιτών, και δεν είναι λίγες, από τους γελοίους τύπους με στολή που προσπαθούν να ξεφτιλίσουν συνανθρώπους μας για να καλύψουν το κενό στο κεφάλι τους, από τα καθάρματα που βασανίζουν κόσμο στα αστυνομικά τμήματα ή στο δρόμο (όλοι θυμόμαστε νομίζω την ζαρντινιέρα που σηκώθηκε και βάρεσε Κύπριο φοιτητή), μην περιμένετε να αλλάξει γνώμη ο απλός πολίτης. Μπάτσοι θα είσαστε γι' αυτόν. 



Σάββατο 7 Δεκεμβρίου 2013

Μέσα Απάνθρωπων Συγκοινωνιών

Πριν από λίγους μήνες ένα παιδί 18 χρόνων πέθανε ύστερα από συμπλοκή με ελεγκτή του ΟΑΣΑ καθότι δεν είχε επικυρωμένο εισιτήριο.  Τότε είχα αναφερθεί στο κοινωνικό κομμάτι του συμβάντος. Σήμερα και ύστερα από αγανάκτηση καθότι κινούμε στην πρωτεύουσα χρησιμοποιώντας αποκλειστικά τα μέσα μαζικής μεταφοράς αποφάσισα να γράψω και για το πρακτικό κομμάτι του θέματος.

Και για να προλάβω τον οποιοδήποτε να δηλώσω εξαρχής πως ποτέ δεν έχω μπει στην Αθήνα σε λεωφορείο ή μέτρο χωρίς επικυρωμένο εισιτήριο και πως του τελευταίους μήνες αγοράζω κάρτα απεριορίστων διαδρομών.

Από σήμερα αποφάσισα να βαφτίσω τα ΜΜΜ σε ΜΑΜ (Μέσα Απάνθρωπης Μεταφοράς). Ο λόγος απλώς, μπορεί όποιος θέλει να περιμένει από τη στάση του μετρό στο Αιγάλεω να πάρει λεωφορεία όπως το 820 (Μετρό - Κερατσίνι) ή 750 (Νίκαια – Αττικό Νοσοκομείο) αλλά και αρκετά άλλα.

Τα λεωφορεία αυτά συνδέουν περιοχές των νοτιο-δυτικών προαστίων της πρωτεύουσας με μία πληθώρα οργανισμούς και υπηρεσίες. Νοσοκομεία (Κρατικό Νίκαιας, Αττικό), εφορεία Νίκαιας, Γυμναστήριο Πλάτων, Μετρό, ΟΑΕΔ είναι μερικές απ’ αυτές. Οπότε όπως είναι λογικό, περίμενε κανείς να υπάρχουν τακτικά δρομολόγια και λεωφορεία ανάλογα με το πλήθος του κόσμου που μεταφέρουν.

Αντ’ αυτού τα δρομολόγια είναι σπάνια και τα λεωφορεία όσο πιο μικρά γίνεται με αποτέλεσμα η μεταφορά να γίνεται εις βάρος του επιβάτη. Αυτά που βλέπω κάθε φόρα που χρησιμοποιώ κάποιο απ’ αυτά τα δρομολόγια, μου θυμίζει μία παλιά διαφήμιση όπου κάπου στη Λατινική Αμερική, αν δεν κάνω λάθος, οι άνθρωποι στοιβαζόντουσαν μαζί με κότες, όπου υπήρχε ελεύθερος χώρος στο λεωφορείο, ακόμα και στην οροφή του.

Βέβαια στην Ελλάδα δεν έχω δει ακόμα επιβάτη στην οροφή λεωφορείου αλλά δεν πιστεύω πως αργεί ακόμα κι αυτή η στιγμή.

Και επειδή σα να πλατειάζω λίγο και θα μου πεις και που κολλάει ο θάνατος του πιτσιρικά; Ρε καλά έκανε και δεν έκοψε το εισιτήριο. Να πληρώσεις ποια υπηρεσία ακριβώς; Την σαρδελοποίηση; Την μισάωρη αναμονή (στη καλύτερη των περιπτώσεων σε κάποια δρομολόγια).  Αλλά μήπως περιμένουμε κάτι καλύτερο όταν άνθρωποι σαν τον Άδωνη, έχουν δηλώσει για τα ΜΑΜ αυτά:




Χωρίς βέβαια να τον εγκαλέσει ο εκάστοτε αρμόδιος υπουργός  ή να τον βάλει ο οποιοσδήποτε πρωθυπουργός στη θέση του με όλες τις μπούρδες που κάθετε και αραδιάζει σε καθημερινή βάση. Ας κόψουν λοιπόν τα αυτοκίνητα των βο(υ)λευτών και ας τα δώσουν τα χρήματα για να γίνει κανά δρομολόγιο παραπάνω, να βοηθηθεί και ο κοσμάκης, και πάνω απ' όλα να δείξει ο ΟΑΣΑ ότι σέβεται τον πελάτη του.

Άρα λοιπόν αγαπητοί συμπολίτες, τέρμα… Δεν πληρώνουμε για να ξεφτιλιζόμαστε. 

Τρίτη 3 Δεκεμβρίου 2013

Διαχωρισμός εκκλησίας κράτους

Πριν από λίγες μέρες ενημερωθήκαμε όλοι πως η κυβέρνηση διατίθεται να προχωρήσει σε ψήφιση νομοσχεδίου, στο οποίο θα επιτρέπει σε ομοφυλόφιλα ζευγάρια να υπογράφουν σύμφωνο συμβίωσης και να έχουν τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις με τα παντρεμένα ζευγάρια, απέναντι στο κράτος.

Προσωπικά με ξάφνιασε αυτή η είδηση και δεν πίστευα ποτέ πως θα προχωρήσει το θέμα. Και έτσι κι έγινε.

Άμεση ήταν η απάντηση του παπά φωτεινού παντογνώστη, κ. Σεραφείμ, ο οποίος προέταξε την διδασκαλία του χριστιανισμού και απαγόρευσε στους βουλευτές να ψηφίσουν υπέρ του νομοσχεδίου αυτού, καθώς θα τους περίμενε αφορισμός.

Οι σκέψεις που πέρασαν όχι μόνο από το μυαλό μου αλλά και από πολλών ήταν αρκετές. Η πιο απλή, τι λέει ο παπάς, ή που είπε ο Χριστός κατά των ομοφυλόφιλων ή για να το χοντρύνουμε και λίγο, πόσες εντελές καταπατούν οι παπάδες;

Το θέμα που πρέπει να μας προβληματίζει όμως είναι άλλο. Δεν θέλω να ασχοληθώ με το αυτονόητο, δηλαδή πως ο κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα να επιλέξει με ποιον θα περάσει τη ζωή του χωρίς να έχει ανάγκη την έγκριση ενός παπά, δημάρχου ή πρωθυπουργού. Και πως από την στιγμή που βάση του Συντάγματος (ό,τι έχει απομείνει και απ’ αυτό)όλοι οι πολίτες είμαστε ίσοι απέναντι στο νόμο, έτσι θα έπρεπε να υπάρχει νομική δικλείδα ώστε ομοφυλόφιλα ζευγάρια να έχουν ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις απέναντι στο κράτος με τα ετεροφυλόφιλα.

Αυτό λοιπόν που με προβλημάτισε εμένα είναι η ευκολία με την οποία το 2013 ένας παπάς καταφέρνει να επηρεάσει την κυβέρνηση. Απεργίες, αυτοκτονίες, συσσίτια δεν έχουν καταφέρει να πείσουν την κυβέρνηση ότι κάτι κάνει λάθος. Άλλα ο αφορισμός του παπά αμέσως τους έπεισε. Η εξάρτηση του πολιτικού συστήματος από το εκκλησιαστικό σύστημα είναι πλέον κάτι παραπάνω από ορατή. Μετά την μεταπωλήσεις και τις «αποζημιώσεις» εκατομμυρίων για να έχουν κάποιοι την ευχή της Παναγίας και κάποιοι άλλοι την λίμνη Βιστωνίδα κάποιοι μυαλό δεν έβαλαν.

Το ελληνικό κράτος όμως έχει και μία ποινή καθώς πρέπει πληρώνει κάθε μήνα κάποιο πρόστιμο αφού αθετεί διεθνείς συμβάσεις, τις οποίες έχει υπογράψει. Εκεί μπορεί να φανεί αφερέγγυο για την χάρη του παπά και των ψήφων που κατευθύνει. Ας πληρώνει λοιπόν και το πρόστιμο η εκκλησία κι όχι το ελληνικό δημόσιο.

Η ανάγκη διαχωρισμού εκκλησίας – κράτους σήμερα είναι ακόμα πιο επιτακτική. Η βυζαντινή αυτοκρατορία δεν υφίσταται πλέον, ο μεσαίωνας έληξε, η ιερά εξέταση έχει περάσει κι αυτή στην ιστορία. Η εκκλησία πλέον διαβάζει αντί να στέκεται αλληλέγγυα στον ελληνικό λαό, και πλέον η εκκλησιαστική περιούσια είναι αρκετά μεγάλη για να μπορέσει να σταθεί στα πόδια της μόνη της.


Δεν έχουμε ανάγκη άλλους σωτήρες-Χριστόδουλους ή  Σεραφείμ. Κουράσατε και δεν πείθεται πλέον. Φαίνεται και κάθε Κυριακή άλλωστε.

Υ.Γ. Μήπως να βάζατε την παρακάτω εικόνα στους ναούς σας;