Σήμερα συμπληρώνονται 40 χρόνια από την εξέγερση της νεολαίας ενάντια στη χούντα των συνταγματαρχών, ενάντια σε όσα αντιπροσώπευε και σε όσα εκπροσωπούσε. Μια εξέγερση, με στόχο πάνω απ' όλα, με απαντήσεις στο σημαντικότερο ερώτημα, "αν τα καταφέρουμε, τι κάνουμε μετά?"
Κι εγώ εκεί θέλω να μείνω και να σχολιάσω, στο τι θα γίνει μετά. Είναι εύκολο να σχολιάζεις, είναι εύκολο να κριτικάρεις μία ολόκληρη γενιά γιατί δεν κάνει κάτι. Ακούω συγγενείς να μου λένε, τι περιμένετε, μάγκες οι Αιγύπτιοι, οι Τούρκοι και όσοι άλλοι ξεσηκώθηκαν, εδώ πέρα μόνο για φραπέ είστε οι νέοι και άλλα τόσα που δεν νομίζω πως πρέπει να σχολιάσω σήμερα. Επιπλέον ούτε θέλω να σχολιάσω που μας οδήγησαν και πως, οι δικοί τους "νικηφόροι" αγώνες.
Θέλω να σταθώ όμως σ' ένα και μόνο σημείο. Όταν μου λένε τα παραπάνω τους απαντάω απλά, και μετά τι θα γίνει; Θα συνεχίσουμε όπως ήταν πριν σπαστείς επειδή σου έκοψαν τον μισθό; Και στην Αίγυπτο έγινε εξέγερση, αλλά δυστυχώς δεν υπήρχε απάντηση. Κι αυτό φάνηκε αφού μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα επαναλήφθηκε το ίδιο σκηνικό.
Το τι θα γίνει μετά είναι η χρυσή τομή που θα δώσει λύση στα πάντα. Όσες πλατείες και αν γεμίσουν οι αγανακτισμένοι, όσες πορείες ή λογίδια γραφτούν αν δεν δοθεί η απάντηση τι γίνεται μετά δεν πρόκειται να δοθεί καμία λύση. Στο Πολυτεχνείο που όλοι έχουν ως φάρο ελπίδας και καλώς ή κακώς το έχουν εξιδανικεύσει, συζητούσαν για το πως θα δομηθεί η νέα κοινωνία που έρχεται. Όχι απλά για το μισθό που κόπηκε ή για το βίσμα που κόπηκε.
Το πρόβλημα λοιπόν, και αυτό είναι το μεγαλύτερο μήνυμα που μπορεί να περάσει το Πολυτεχνείο, είναι η έλλειψη οράματος, είναι η πίστη ακόμα των ανθρώπων σε ένα σάπιο σύστημα, που στα πλασάρει όλα ωραία και ρόδινα (δημοκρατία έχουμε λες) αλλά από την άλλη φροντίζει να δημιουργήσει ανισότητες (καπιταλισμός λέγεται). Κάπως οξύμωρο μου ακούγεται εμένα...
Πηγή εικόνας: http://www.alfavita.gr/sites/default/files/styles/imagearthron/public/11857_copy.jpg?itok=JasICUb5
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου