Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2013

Success άκρο

Πριν από λίγες μέρες σε ομιλία του πρωθυπουργού σε στελέχη της Νέας Δημοκρατίας προσπάθησε να πείσει ακόμη μία φορά πως όλα βαίνουν καλώς και πως η Ελλάδα πλέον πατάει γερά στα πόδια της.  Επιπλέον προσπάθησε να δώσει ακόμη περισσότερη «τροφή» στη θεωρία του περί δύο άκρων.

Πραγματικά τα όσα είπε ο πρωθυπουργός μου προκαλούν μεγάλη απορία. Νομίζω πως ζω σε άλλη χώρα. Βλέπω γύρω μου ανθρώπους να εκβιάζονται και να απειλούνται με απόλυση αν δεν δεχτούν να εργαστούν με 300 ευρώ το μήνα. Διαβάζω για συνανθρώπους μας που εργάζονται με 200 ευρώ μισθό το μήνα. Και ακούω έναν χαρτογιακά που παίρνει 100.000 ευρώ το χρόνο πως όλα θα πάνε καλά και πως είμαστε μια χαρά.




Δεν ξέρω τι αλχημείες έχουν κάνει στο Μαξίμου και στα υπουργεία τους για να πείσουν τον κοσμάκη ότι όλα πάνε καλά, αλλά σίγουρα μία βόλτα στην Αθήνα θα σου δημιουργήσει παράξενα συναισθήματα. Το πρωί βλέπεις πρόσωπα σκεφτικά, σκυθρωπά, απελπισμένα. Μία βόλτα με κάποιο ΜΜΜ αρκεί για να πάρεις μία γερή δόση κατάθλιψης. Από την άλλη από το απόγευμα μέχρι το βράδυ βλέπεις γεμάτες καφετέριες, κλαμπ, ταβέρνες. Η Ελλάδα έχει χωριστεί πλέον στα δύο. Το παραμύθι της μεσαίας τάξης επιτέλους τέλειωσε και την θέση του πήρε η πραγματικότητα. Δυστυχώς όμως μ’ αυτή την πραγματικότητα φάνηκε πως το χάσμα μεταξύ εχόντων και μη, προνομιούχων και μη, έχει μεγαλώσει αρκετά.

Όλα τα παραπάνω λογικό είναι να ωθούν έναν άνθρωπο στα άκρα. Ειδικά όταν βλέπεις να καταστρέφεται ο τόπος σου επειδή κάποιοι αποφάσισαν αν πουλήσουν την γύρω περιοχή σε εργολάβους . Όταν βλέπεις την πολιτεία να αδιαφορεί για την υγεία σου, για το μέλλον σου, για την παιδεία και το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να συντηρήσει την ολιγαρχία της.  Και σε όλα αυτά έρχεται ο πρωθυπουργός να σου πει πως είσαι το αντίθετο άκρο στην Χρυσή Αυγή. Βέβαια δεν μας λέει για το φλερτ του κόμματός του και ειδικά του περιβάλλοντός του με την ΧΑ. Μην θεωρήσουμε και την ΝΔ άκρο.


Η θεωρία των άκρων δυστυχώς δεν είναι ένα παραμύθι του πρωθυπουργού ή των ΜΜΕ. Τα άκρα υπάρχουν. Είναι από την μία αυτοί που επιλέγουν να στηρίξουν την διαβίωση των εργολάβων, των μεγαλοδημοσιογράφων, των καναλαρχών και της οικονομικής «ελίτ» της χώρας. Το άλλο άκρο είμαστε όλοι εμείς. Που καλούμαστε να εργαστούμε παράνομα, ανασφάλιστοι, με 200 ή 300 ευρώ μισθό ή οι πιο τυχεροί σε πεντάμηνα προγράμματα του ΟΑΕΔ για να μειώσουμε τα νούμερα (1.500.000 σχεδόν οι άνεργοι δεν είναι και μικρό). 


Κάποιοι έχουν διαλέξει «στρατόπεδο», εμείς πότε;

Η γελειογραφία είναι από το site alfavita.gr 

Δεν υπάρχουν σχόλια: