Πέντε χρόνια μετά και τίποτα δεν άλλαξε...

Πέντε χρόνια περάσαν από την δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου από αστυνομικό. Πέντε χρόνια πριν η νεολαία ήταν για αρκετές μέρες στους δρόμους, όλοι τους καταλάβαιναν και τους δικαιολογούσαν (μετά βέβαια φρόντισαν να υπογράψουν την αιώνια καταδίκη της). Το κυριότερο για εμένα είναι τα πόσα ακούσαμε τότε για την ελλιπέστατη εκπαίδευση της ελληνικής αστυνομίας και το γεγονός πως πλέον όλα θα άλλαζαν, και ο εκδημοκρατισμός της ελληνικής αστυνομίας ήταν προ των πυλών.

Πέντε χρόνια μετά λοιπόν, αναρωτιέμαι τι έχει γίνει; Έχει αλλάξει τίποτα; Υπάρχει έστω κι ένας Κορκονέας εκεί έξω οπλισμένος με αποστολή να με "προστατεύει"; 

Το μόνο που βλέπω εγώ πάντως είναι μερικά παιδάκια με στολή, τα οποία έχουν ένα θέμα με το τι σημαίνει να έχεις εξουσία. Μου θυμίζουν λίγο τον αστυνομικό Eric Cartman. 

Μηδενική εκπαίδευση με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Μηδενικός έλεγχος από αρμόδιες αρχές. Η ελληνική αστυνομία εύκολα πουλάει μούρη στα Εξάρχεια αλλά λίγα μέτρα πιο κάτω στην Ομόνοια κάνει την πάπια. Κυνηγάει και βγάζει στο διαδίκτυο το πρόσωπο του αναρχικού που συνέλαβε, αφού πρώτα περάσει από photoshop την φωτογραφία του, αλλά δεν μπορεί να συλλάβει τον έμπορο ναρκωτικών. Μπορεί να πέσει με τα μούτρα στο κυνήγι για έναν πιτσιρικά που παραβίασε το κόκκινο ή δεν σταμάτησε στον έλεγχο όταν του έκαναν σήμα (ή ακόμα και να τον σκοτώσουν για τον ίδιο ακριβώς λόγο) αλλά δεν μπορεί να σταματήσει 20-30 φασίστες που την έχουν πέσει σ' ένα άτομο και παρά μόνο όταν δολοφονηθεί ο ένας θα πάει η αστυνομία να πει "ε ρε παιδιά, όχι και μαχαίρι". Και φυσικά μην αναφέρει την άψογη συνεργασία της με τα "καλά παιδιά" της Χρυσής Αυγής.

Σίγουρα δεν είναι όλοι οι αστυνομικοί έτσι, αλλά όσο δεν κάνετε εσείς πρώτοι κάτι μέσα στον χώρο εργασίας σας, δεν πρόκειται ν' αλλάξει κάτι και θα σας παίρνει και εσάς η μπάλα. Το να είσαι μέλος της ελληνικής αστυνομίας δεν σου προσφέρει μόνο εξουσία αλλά και ευθύνες, στις οποίες για να ανταπεξέλθεις θα πρέπει να είσαι άρτια εκπαιδευμένος και να ζητάς κι εσύ την συνεχή σου εκπαίδευση. Όχι μόνο γιατί δεν σας έχουν αλεξίσφαιρα γιλέκα, αλλά και τι ψυχολογικά τεστ σας κάνουν, ποιοι τα περνάνε και πως, περαιτέρω μαθήματα όπως κοινωνιολογία για να καταλάβει ο αστυνομικός σε τι περιβάλλον εργάζεται. 

Μέχρι να γίνουν λοιπόν πραγματικά μεγάλες αλλαγές στην Ελληνική Αστυνομία, να καταφέρει η ίδια να καθαρίσει τ' όνομά της από δολοφονίες πολιτών, και δεν είναι λίγες, από τους γελοίους τύπους με στολή που προσπαθούν να ξεφτιλίσουν συνανθρώπους μας για να καλύψουν το κενό στο κεφάλι τους, από τα καθάρματα που βασανίζουν κόσμο στα αστυνομικά τμήματα ή στο δρόμο (όλοι θυμόμαστε νομίζω την ζαρντινιέρα που σηκώθηκε και βάρεσε Κύπριο φοιτητή), μην περιμένετε να αλλάξει γνώμη ο απλός πολίτης. Μπάτσοι θα είσαστε γι' αυτόν. 

Μέσα Απάνθρωπων Συγκοινωνιών

Πριν από λίγους μήνες ένα παιδί 18 χρόνων πέθανε ύστερα από συμπλοκή με ελεγκτή του ΟΑΣΑ καθότι δεν είχε επικυρωμένο εισιτήριο.  Τότε είχα αναφερθεί στο κοινωνικό κομμάτι του συμβάντος. Σήμερα και ύστερα από αγανάκτηση καθότι κινούμε στην πρωτεύουσα χρησιμοποιώντας αποκλειστικά τα μέσα μαζικής μεταφοράς αποφάσισα να γράψω και για το πρακτικό κομμάτι του θέματος.

Και για να προλάβω τον οποιοδήποτε να δηλώσω εξαρχής πως ποτέ δεν έχω μπει στην Αθήνα σε λεωφορείο ή μέτρο χωρίς επικυρωμένο εισιτήριο και πως του τελευταίους μήνες αγοράζω κάρτα απεριορίστων διαδρομών.

Από σήμερα αποφάσισα να βαφτίσω τα ΜΜΜ σε ΜΑΜ (Μέσα Απάνθρωπης Μεταφοράς). Ο λόγος απλώς, μπορεί όποιος θέλει να περιμένει από τη στάση του μετρό στο Αιγάλεω να πάρει λεωφορεία όπως το 820 (Μετρό - Κερατσίνι) ή 750 (Νίκαια – Αττικό Νοσοκομείο) αλλά και αρκετά άλλα.

Τα λεωφορεία αυτά συνδέουν περιοχές των νοτιο-δυτικών προαστίων της πρωτεύουσας με μία πληθώρα οργανισμούς και υπηρεσίες. Νοσοκομεία (Κρατικό Νίκαιας, Αττικό), εφορεία Νίκαιας, Γυμναστήριο Πλάτων, Μετρό, ΟΑΕΔ είναι μερικές απ’ αυτές. Οπότε όπως είναι λογικό, περίμενε κανείς να υπάρχουν τακτικά δρομολόγια και λεωφορεία ανάλογα με το πλήθος του κόσμου που μεταφέρουν.

Αντ’ αυτού τα δρομολόγια είναι σπάνια και τα λεωφορεία όσο πιο μικρά γίνεται με αποτέλεσμα η μεταφορά να γίνεται εις βάρος του επιβάτη. Αυτά που βλέπω κάθε φόρα που χρησιμοποιώ κάποιο απ’ αυτά τα δρομολόγια, μου θυμίζει μία παλιά διαφήμιση όπου κάπου στη Λατινική Αμερική, αν δεν κάνω λάθος, οι άνθρωποι στοιβαζόντουσαν μαζί με κότες, όπου υπήρχε ελεύθερος χώρος στο λεωφορείο, ακόμα και στην οροφή του.

Βέβαια στην Ελλάδα δεν έχω δει ακόμα επιβάτη στην οροφή λεωφορείου αλλά δεν πιστεύω πως αργεί ακόμα κι αυτή η στιγμή.

Και επειδή σα να πλατειάζω λίγο και θα μου πεις και που κολλάει ο θάνατος του πιτσιρικά; Ρε καλά έκανε και δεν έκοψε το εισιτήριο. Να πληρώσεις ποια υπηρεσία ακριβώς; Την σαρδελοποίηση; Την μισάωρη αναμονή (στη καλύτερη των περιπτώσεων σε κάποια δρομολόγια).  Αλλά μήπως περιμένουμε κάτι καλύτερο όταν άνθρωποι σαν τον Άδωνη, έχουν δηλώσει για τα ΜΑΜ αυτά:

Χωρίς βέβαια να τον εγκαλέσει ο εκάστοτε αρμόδιος υπουργός  ή να τον βάλει ο οποιοσδήποτε πρωθυπουργός στη θέση του με όλες τις μπούρδες που κάθετε και αραδιάζει σε καθημερινή βάση. Ας κόψουν λοιπόν τα αυτοκίνητα των βο(υ)λευτών και ας τα δώσουν τα χρήματα για να γίνει κανά δρομολόγιο παραπάνω, να βοηθηθεί και ο κοσμάκης, και πάνω απ' όλα να δείξει ο ΟΑΣΑ ότι σέβεται τον πελάτη του.

Άρα λοιπόν αγαπητοί συμπολίτες, τέρμα… Δεν πληρώνουμε για να ξεφτιλιζόμαστε. 

Διαχωρισμός εκκλησίας κράτους

Πριν από λίγες μέρες ενημερωθήκαμε όλοι πως η κυβέρνηση διατίθεται να προχωρήσει σε ψήφιση νομοσχεδίου, στο οποίο θα επιτρέπει σε ομοφυλόφιλα ζευγάρια να υπογράφουν σύμφωνο συμβίωσης και να έχουν τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις με τα παντρεμένα ζευγάρια, απέναντι στο κράτος.

Προσωπικά με ξάφνιασε αυτή η είδηση και δεν πίστευα ποτέ πως θα προχωρήσει το θέμα. Και έτσι κι έγινε.

Άμεση ήταν η απάντηση του παπά φωτεινού παντογνώστη, κ. Σεραφείμ, ο οποίος προέταξε την διδασκαλία του χριστιανισμού και απαγόρευσε στους βουλευτές να ψηφίσουν υπέρ του νομοσχεδίου αυτού, καθώς θα τους περίμενε αφορισμός.

Οι σκέψεις που πέρασαν όχι μόνο από το μυαλό μου αλλά και από πολλών ήταν αρκετές. Η πιο απλή, τι λέει ο παπάς, ή που είπε ο Χριστός κατά των ομοφυλόφιλων ή για να το χοντρύνουμε και λίγο, πόσες εντελές καταπατούν οι παπάδες;

Το θέμα που πρέπει να μας προβληματίζει όμως είναι άλλο. Δεν θέλω να ασχοληθώ με το αυτονόητο, δηλαδή πως ο κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα να επιλέξει με ποιον θα περάσει τη ζωή του χωρίς να έχει ανάγκη την έγκριση ενός παπά, δημάρχου ή πρωθυπουργού. Και πως από την στιγμή που βάση του Συντάγματος (ό,τι έχει απομείνει και απ’ αυτό)όλοι οι πολίτες είμαστε ίσοι απέναντι στο νόμο, έτσι θα έπρεπε να υπάρχει νομική δικλείδα ώστε ομοφυλόφιλα ζευγάρια να έχουν ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις απέναντι στο κράτος με τα ετεροφυλόφιλα.

Αυτό λοιπόν που με προβλημάτισε εμένα είναι η ευκολία με την οποία το 2013 ένας παπάς καταφέρνει να επηρεάσει την κυβέρνηση. Απεργίες, αυτοκτονίες, συσσίτια δεν έχουν καταφέρει να πείσουν την κυβέρνηση ότι κάτι κάνει λάθος. Άλλα ο αφορισμός του παπά αμέσως τους έπεισε. Η εξάρτηση του πολιτικού συστήματος από το εκκλησιαστικό σύστημα είναι πλέον κάτι παραπάνω από ορατή. Μετά την μεταπωλήσεις και τις «αποζημιώσεις» εκατομμυρίων για να έχουν κάποιοι την ευχή της Παναγίας και κάποιοι άλλοι την λίμνη Βιστωνίδα κάποιοι μυαλό δεν έβαλαν.

Το ελληνικό κράτος όμως έχει και μία ποινή καθώς πρέπει πληρώνει κάθε μήνα κάποιο πρόστιμο αφού αθετεί διεθνείς συμβάσεις, τις οποίες έχει υπογράψει. Εκεί μπορεί να φανεί αφερέγγυο για την χάρη του παπά και των ψήφων που κατευθύνει. Ας πληρώνει λοιπόν και το πρόστιμο η εκκλησία κι όχι το ελληνικό δημόσιο.

Η ανάγκη διαχωρισμού εκκλησίας – κράτους σήμερα είναι ακόμα πιο επιτακτική. Η βυζαντινή αυτοκρατορία δεν υφίσταται πλέον, ο μεσαίωνας έληξε, η ιερά εξέταση έχει περάσει κι αυτή στην ιστορία. Η εκκλησία πλέον διαβάζει αντί να στέκεται αλληλέγγυα στον ελληνικό λαό, και πλέον η εκκλησιαστική περιούσια είναι αρκετά μεγάλη για να μπορέσει να σταθεί στα πόδια της μόνη της.

Δεν έχουμε ανάγκη άλλους σωτήρες-Χριστόδουλους ή  Σεραφείμ. Κουράσατε και δεν πείθεται πλέον. Φαίνεται και κάθε Κυριακή άλλωστε.

Υ.Γ. Μήπως να βάζατε την παρακάτω εικόνα στους ναούς σας;

H Αριστερά στους Δήμους

Μια πραγματικά ενδιαφέρουσα πολιτική εκδήλωση διοργανώνει ο συνδυασμός "Πάμε Αλλιώς" την Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου, στις 19:00 στο Πνευματικό Κέντρο Κορυδαλλού. 

Στην εκδήλωση θα παραβρεθούν ως ομιλητές δήμαρχοι του Λεκανοπεδίου και όχι μόνο, καθώς και η υποψήφια δήμαρχος Κορυδαλλού με το Πάμε Αλλιώς κα. Καίτη Κυλάκου.

Επιλεκτική Δημοκρατία

Και ξαφνικά όλοι έμειναν εμβρόντητοι γιατί ένας "καλλιτέχνης" δήλωσε φαν της Χρυσής Αυγής και του Παπαδόπουλου. Λες και είναι ο πρώτος; Όταν έκαναν παρόμοιες δηλώσεις Ρουβάς, Πλούταρχος και πόσοι άλλοι (αναλυτικά εδώ http://kourdistoportocali.com/post/23846/idoy-pio-egxwrioi-celebrities-kai-dhmosiografoi-ths-symforas-yposthriksan-dhmosia-thn-xrysh-aygh) δεν είδαμε τόση ανάλυση.

Η αλήθεια είναι πως ο Νότης κατάφερε να ξανασυζητηθεί τ' όνομά του μετά από πολύ καιρό. Κατάφερε όμως να βγάλει και στην επιφάνεια ένα πιο σημαντικό ζήτημα το οποίο το έχουμε προσπεράσει λίγο και δεν το συζητάμε αναλυτικά. Ακούω αρκετούς να λένε "δημοκρατία έχουμε, μπορεί όποιος θέλει να λέει ελεύθερα τη γνώμη του". 

Προσωπικά η άποψη αυτή δεν ξέρω αν με αφήνει παγερά αδιάφορο ή αν την βλέπω ως ένα ακόμα κρύο ανέκδοτο. 

Από που κι ως που μπορούμε να εκφραζόμαστε υπέρ μιας εγκληματικής οργάνωσης; Να βάλουμε και τον Παλαιοκώστα να κυβερνήσει, αυτός σίγουρα έχει φερθεί πιο τίμια και από ΧΑ, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και όλους τους πολιτικούς.

Από που κι ως που μπορούμε να λέμε ότι ο Παπαδόπουλος δεν έκανε κακό στην Ελλάδα και έκανε μόνο έργα; Πήγαινε πες τα αυτά σε όσους γέμισαν τα ξερονήσια επειδή απλά δεν ήταν σύμφωνοι με την χούντα των συνταγματαρχών; Τότε ο δημοκράτης δεν μπορούσε να μιλήσει οπότε κι εσύ τώρα φασιστάκο σκάσε και μη μιλάς. Και δεν είναι θέμα εκδίκησης, αλλά προστασίας του πολιτεύματος.

Από την άλλη αν δηλώνεις υπέρ της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς ή ακόμα και αναρχικός έχεις την ίδια αντιμετώπιση από την πολιτεία με τον χρυσαυγίτη; 

Είδαμε πως αντιμετωπίστηκαν οι ληστές στη Κοζάνη, και όλα αυτά για μία ληστεία τράπεζας. Ενώ οι δολοφόνοι, μπράβοι της Χρυσής Αυγής; 

Τότε που πήγε δημοκρατικό αίσθημα όλων; Ή όταν πρόκειται για αναρχικούς δεν υπάρχει πρόβλημα ας φάνε καμιά φάπα, ας τους κάνουμε και κάνα photoshop στις φωτογραφίες για να μην φανεί το ξύλο που έφαγαν, αρκεί να μην πειράξουμε το περιβάλλον του Πρωθυπουργού; 

Εγώ πάντως σ' ένα πράγμα καταλήγω. Στην Ελλάδα βαφτίζουμε καλλιτέχνη και τον κάθε τελευταίο, του δίνουμε αξία, βαρύτητα στο λόγο του και πως εν τέλει όντως το lifestyle είναι μαγικό.

Πολυτεχνείο, 40 χρόνια μετά.

Σήμερα συμπληρώνονται 40 χρόνια από την εξέγερση της νεολαίας ενάντια στη χούντα των συνταγματαρχών, ενάντια σε όσα αντιπροσώπευε και σε όσα εκπροσωπούσε. Μια εξέγερση, με στόχο πάνω απ' όλα, με απαντήσεις στο σημαντικότερο ερώτημα, "αν τα καταφέρουμε, τι κάνουμε μετά?"

Κι εγώ εκεί θέλω να μείνω και να σχολιάσω, στο τι θα γίνει μετά. Είναι εύκολο να σχολιάζεις, είναι εύκολο να κριτικάρεις μία ολόκληρη γενιά γιατί δεν κάνει κάτι. Ακούω συγγενείς να μου λένε, τι περιμένετε, μάγκες οι Αιγύπτιοι, οι Τούρκοι και όσοι άλλοι ξεσηκώθηκαν, εδώ πέρα μόνο για φραπέ είστε οι νέοι και άλλα τόσα που δεν νομίζω πως πρέπει να σχολιάσω σήμερα. Επιπλέον ούτε θέλω να σχολιάσω που μας οδήγησαν και πως, οι δικοί τους "νικηφόροι" αγώνες.

Θέλω να σταθώ όμως σ' ένα και μόνο σημείο. Όταν μου λένε τα παραπάνω τους απαντάω απλά, και μετά τι θα γίνει; Θα συνεχίσουμε όπως ήταν πριν σπαστείς επειδή σου έκοψαν τον μισθό; Και στην Αίγυπτο έγινε εξέγερση, αλλά δυστυχώς δεν υπήρχε απάντηση. Κι αυτό φάνηκε αφού μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα επαναλήφθηκε το ίδιο σκηνικό.

Το τι θα γίνει μετά είναι η χρυσή τομή που θα δώσει λύση στα πάντα. Όσες πλατείες και αν γεμίσουν οι αγανακτισμένοι, όσες πορείες ή λογίδια γραφτούν αν δεν δοθεί η απάντηση τι γίνεται μετά δεν πρόκειται να δοθεί καμία λύση. Στο Πολυτεχνείο που όλοι έχουν ως φάρο ελπίδας και καλώς ή κακώς το έχουν εξιδανικεύσει, συζητούσαν για το πως θα δομηθεί η νέα κοινωνία που έρχεται. Όχι απλά για το μισθό που κόπηκε ή για το βίσμα που κόπηκε. 

Το πρόβλημα λοιπόν, και αυτό είναι το μεγαλύτερο μήνυμα που μπορεί να περάσει το Πολυτεχνείο, είναι η έλλειψη οράματος, είναι η πίστη ακόμα των ανθρώπων σε ένα σάπιο σύστημα, που στα πλασάρει όλα ωραία και ρόδινα (δημοκρατία έχουμε λες) αλλά από την άλλη φροντίζει να δημιουργήσει ανισότητες (καπιταλισμός λέγεται). Κάπως οξύμωρο μου ακούγεται εμένα...

Πηγή εικόνας:  http://www.alfavita.gr/sites/default/files/styles/imagearthron/public/11857_copy.jpg?itok=JasICUb5

Ήρωες και Θύματα

Πριν από λίγες μέρες δολοφονήθηκαν δύο μέλη τη Χρυσή Αυγής. Δεν έχω σκοπό να αναλύσω το πως και το γιατί αλλά προσωπικά δεν θεωρώ πως πρόκειται για μια πολιτική δολοφονία. Δηλαδή δεν βρίσκω καμία μα καμία ομοιότητα με τη δολοφονία Φύσσα, κατά το πρόσφατο παρελθόν ή κάποια άλλη γενικά.

Στο θέμα μας όμως. Μετά την δολοφονία έχει ξεκινήσει μία προσπάθεια να μείνουν τα θύματα στην ιστορία ως ήρωες. Και σκέφτομαι εγώ με το φτωχό μου το μυαλό, τι στο καλό έκαναν και πρέπει να είναι ήρωες; Θύματα ναι, επέλεξαν να είναι μέλη μίας εγκληματικής οργάνωσης και δολοφονήθηκαν και κρίμα γιατί ήταν και νέα παιδιά. Αλλά μέχρι εκεί. Ήρωες δεν είναι. Και όσοι τους θεωρούν ήρωες να μας πουν, πως ορίζουν τον ήρωα;

Βλέπουμε γονείς που αντί να θρηνούν τα χαμένα τους παιδιά να έχουν καταντήσει τηλεοπτική μαϊντανοί. Και αφού δεν άφησαν κανάλι για κανάλι το έριξαν και στα social media.

Κι επειδή έχω σκοπό να πω κι άλλα, γιατί έχει αρχίσει πραγματικά να με ενοχλεί η νοημοσύνη του Έλληνα τηλεορασάκια.

Ηρωίδα η αστυνομικός που συνέλαβε τον Ρουπακιά. Πρωτοσέλιδα, φωτογραφίες, ένθετα, παράσημα… Μόνο εγώ πιστεύω ότι η κοπέλα δεν είναι ηρωίδα; Έπρεπε πρώτα να πεθάνει ένας άνθρωπος και μετά να επέμβει η αστυνομία; Χαρακτηριστική και η φράση «…ε όχι και μαχαίρι ρε παιδιά…». Δηλαδή χρυσαυγίτες δείρτε ελεύθερα απλά μην σφάξετε. Αυτή είναι θέση της αστυνομίας. Μόνο εγώ πιστεύω πως τα μέλη της ομάδας ΔΙΑΣ που ήταν παρόν στο περιστατικό πρέπει να δικαστούν κι αυτοί ως ηθικοί αυτουργοί της δολοφονίας του Φύσσα; Αν λοιπόν η ομάδα ΔΙΑΣ είναι ανίκανοι να κάνει την δουλειά της, γιατί κατά γενική ομολογία το μόνο που κάνουν είναι να πίνουν καφέ, να γυαλίζουν το ray-ban και να πουλάνε μούρη επειδή φοράνε στολή, καταπατώντας ταυτόχρονα αρκετούς νόμους του ΚΟΚ.

Κλείστε επιτέλους την τηλεόραση και ξεκινήστε να σκέφτεστε. Αποκτήστε κριτική σκέψη και πλέον ότι ακούτε να το φιλτράρετε δύο και τρεις φορές για να καταλάβετε επιτέλους τι θέλουν να σας περάσουν. Ας βάλουμε τέλος στα φερέφωνα.

Μα να γιορτάζουμε τον πόλεμο;

Σήμερα όλα τα σχολεία της χώρας γιόρτασαν την επίσημη αργία της 28^ης Οκτωβρίου. Την Δευτέρα είναι και η μέρα της παρέλασης για την ίδια εθνική εορτή.

Πριν από λίγες μέρες διάβασα ένα άρθρο για την πρωτοτυπία του ελληνικού κράτους να εορτάζει και να τιμά την έναρξη ενός πολέμου κι όχι την λήξη του. Έτσι λοιπόν μπήκα στην διαδικασία να ψάξω αν κάτι τέτοιο ισχύει.

Έψαξα λοιπόν για χώρες που βρίσκονται στην Ευρώπη, έλαβαν μέρος στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και είχαν καταληφθεί από τις δυνάμεις του Άξονα, δηλαδή χώρες με παρόμοια βιώματα με την δική μας.

Γαλλία

Η Γαλλία εορτάζει την επίσημη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Δεν γιορτάζει καμία κήρυξη.

Πολωνία

Ήταν η πρώτη χώρα που δέχτηκε την επίθεση των Ναζί και παρόλα αυτά δεν έχει καμία επίσημη εορτή που να σχετίζεται με τον Β’ Π.Π.  Τα ίδια βέβαια ισχύουν και για την Σλοβακία και το Ηνωμένο Βασίλειο.

Τσεχία

Η Τσεχία κι αυτή με την σειρά της έχει επίσημη εορτή την λήξη του πόλεμου.

Στην Ελλάδα λοιπόν εορτάζουμε την κήρυξη του πολέμου με την Ιταλία, όπως το ίδιο κάνουμε και την 25^η Μαρτίου. Δεν έχουμε ως επίσημη αργία την 3^η Φεβρουαρίου ημέρα ανεξαρτησίας του ελληνικού κράτους και πόσοι άραγε γνωρίζουν την ημερομηνία αυτή; Δεν έχουμε κανένα εορτασμό για τη 12^η Οκτωβρίου μέρα αποχώρησης των Γερμανών από την χώρα.

Γιατί λοιπόν εορτάζει ένα ολόκληρο έθνος την έναρξη ενός πολέμου, τον θάνατο χιλιάδων στρατιωτών και αμάχων; Επειδή πολύ απλά αν γινόταν το αντίθετο θα έπρεπε να κάνουμε και την ομαδική μας ψυχοθεραπεία καθώς μετά την γερμανική κατοχή άρχισε ο εμφύλιος. Και αν σας φαίνεται αστείο εμένα προσωπικά δεν μου φαίνεται. Έχω δει άτομα στην ηλικία μου να αναφέρονται στον εμφύλιο και να φέρονται με μίσος για την αντίπαλη πλευρά. Υπάρχει κόμμα στη Βουλή που δηλώνει ευθαρσώς πως είναι οι απόγονοι των νικητών του εμφυλίου (κρύβοντας πως είναι οι συνεχιστές των Ταγματασφαλιτών).

Θα μπορούσα να γράψω κι άλλα περισσότερα, αλλά νομίζω πως μπορείτε να τα διαβάσετε πολύ καλύτερα εδώ:

http://tvxs.gr/news/ellada/12101944-i-istorikos-t-berbenioti-gia-tin-apeleytherosi-kai-ton-emfylio

Μην με σώνεται άλλο, κουράστηκα...

Τρομοκρατία, εγκληματικές οργανώσεις και πόσα άλλα κακά μας έχουν βρει κι ευτυχώς το αστικό πολίτευμα της χώρας μας, έχει φροντίσει να μας σώσει.

Αστειεύομαι φυσικά…

Αλλά μιας και το έπιασα το θέμα ας δούμε λίγο τα πράγματα από διαφορετική γωνία.

Η κυβέρνηση προσπαθεί να μας πείσει πως όλα βαίνουν καλώς, πως οι κακοί τρομοκράτες και συμμορίτες είναι αντιμέτωποι με τον νόμο και πως η πολιτική ηγεσία της χώρας κάνει τα αδύνατα δυνατά να μας σώσει. Για τον σκοπό αυτό έχει επιστρατεύσει  από δημοσιογράφους μέχρι ακαδημαϊκούς και  λόγιους. Χαρακτηριστική κίνηση η δημοσίευση ενυπόγραφου κειμένου από 57 προσωπικότητες που καλούσαν σε συστράτευση των κεντροαριστερών δυνάμεων, χωρίς βέβαια να μας πουν τι ακριβώς θέλουν, ποιο είναι το όραμά τους, και κυρίως πως θα φέρουν κάτι καινούργιο όταν η πλειοψηφία των  ατόμων που το υπέγραψαν είναι κομμάτι του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος. Άρα τι; Δεν μας κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ είναι χαμηλά, η ΔΗΜΑΡ μετά βίας μπαίνει στη βουλή και κάποιοι προσπαθούν να επιβιώσουν στον πολιτικό χάρτη.

Στους υπογράφοντες λοιπόν θα ήθελα να τους αφιερώσω ένα τραγουδάκι.

Η κυβέρνηση δεν μας λέει βέβαια για την άλλη τρομοκρατία. Την τρομοκρατία και την βία που νοιώθει ο πολίτης εξαιτίας του κράτους. Την βία που νοιώθει ο νέος που ψάχνει να βρει μία θέση εργασίας σε μια χώρα ανέργων (το γερόντων πάει περίπατο πλέον). Την βία που νοιώθει ο εργαζόμενος όταν η εργοδοσία καταπατάει κεκτημένα χρόνων, διαλύει συλλογικές συμβάσεις, σου τσακίζει το εισόδημα και όλα αυτά στο όνομα της επιβίωσης της ελεύθερης αγοράς στα πλαίσια των προσταγών της τροΐκας.

 Τρομοκρατία,  κύριοι χαρτογιακάδες, είναι να ψάχνεις για δουλειά στην Ελλάδα της ανεργίας. Τρομοκρατία είναι να ψάχνεις χρήματα να ζήσεις την οικογένεια σου στην Ελλάδα του ΔΝΤ. Τρομοκρατία είναι όταν περιμένεις να εργασθείς για πέντε μήνες σε προγράμματα του ΟΑΕΔ με 400 ευρώ (να ‘ναι καλά το ΠΑΣΟΚ που το 2009 κατήργησε τα stage). Τρομοκρατία είναι να δηλώνετε ευθαρσώς πως το ενδεχόμενο εκλογών συμβάλει στην αποσταθεροποίηση του πολιτεύματος. Από που κι ως που η εκλογική διαδικασία αποδυναμώνει την δημοκρατία;

Οι τελευταίες ελληνικές κυβερνήσεις κάνουν τα αδύνατα δυνατά να σώσουν την χώρα. Σας παρακαλώ πολύ σταματήστε την προσπάθεια, κουράστηκα να με σώνεται.

Success άκρο

Πριν από λίγες μέρες σε ομιλία του πρωθυπουργού σε στελέχη της Νέας Δημοκρατίας προσπάθησε να πείσει ακόμη μία φορά πως όλα βαίνουν καλώς και πως η Ελλάδα πλέον πατάει γερά στα πόδια της.  Επιπλέον προσπάθησε να δώσει ακόμη περισσότερη «τροφή» στη θεωρία του περί δύο άκρων.

Πραγματικά τα όσα είπε ο πρωθυπουργός μου προκαλούν μεγάλη απορία. Νομίζω πως ζω σε άλλη χώρα. Βλέπω γύρω μου ανθρώπους να εκβιάζονται και να απειλούνται με απόλυση αν δεν δεχτούν να εργαστούν με 300 ευρώ το μήνα. Διαβάζω για συνανθρώπους μας που εργάζονται με 200 ευρώ μισθό το μήνα. Και ακούω έναν χαρτογιακά που παίρνει 100.000 ευρώ το χρόνο πως όλα θα πάνε καλά και πως είμαστε μια χαρά.

http://www.alfavita.gr/arthron/%E2%80%9C%CE%B4%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%AD%CF%88%CF%84%CE%B5-jumbo-%CE%B4%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%AD%CF%88%CF%84%CE%B5-%CF%84%CE%B6%CE%AC%CE%BC%CF%80%CE%B1%E2%80%9D

Δεν ξέρω τι αλχημείες έχουν κάνει στο Μαξίμου και στα υπουργεία τους για να πείσουν τον κοσμάκη ότι όλα πάνε καλά, αλλά σίγουρα μία βόλτα στην Αθήνα θα σου δημιουργήσει παράξενα συναισθήματα. Το πρωί βλέπεις πρόσωπα σκεφτικά, σκυθρωπά, απελπισμένα. Μία βόλτα με κάποιο ΜΜΜ αρκεί για να πάρεις μία γερή δόση κατάθλιψης. Από την άλλη από το απόγευμα μέχρι το βράδυ βλέπεις γεμάτες καφετέριες, κλαμπ, ταβέρνες. Η Ελλάδα έχει χωριστεί πλέον στα δύο. Το παραμύθι της μεσαίας τάξης επιτέλους τέλειωσε και την θέση του πήρε η πραγματικότητα. Δυστυχώς όμως μ’ αυτή την πραγματικότητα φάνηκε πως το χάσμα μεταξύ εχόντων και μη, προνομιούχων και μη, έχει μεγαλώσει αρκετά.

Όλα τα παραπάνω λογικό είναι να ωθούν έναν άνθρωπο στα άκρα. Ειδικά όταν βλέπεις να καταστρέφεται ο τόπος σου επειδή κάποιοι αποφάσισαν αν πουλήσουν την γύρω περιοχή σε εργολάβους . Όταν βλέπεις την πολιτεία να αδιαφορεί για την υγεία σου, για το μέλλον σου, για την παιδεία και το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να συντηρήσει την ολιγαρχία της.  Και σε όλα αυτά έρχεται ο πρωθυπουργός να σου πει πως είσαι το αντίθετο άκρο στην Χρυσή Αυγή. Βέβαια δεν μας λέει για το φλερτ του κόμματός του και ειδικά του περιβάλλοντός του με την ΧΑ. Μην θεωρήσουμε και την ΝΔ άκρο.

Η θεωρία των άκρων δυστυχώς δεν είναι ένα παραμύθι του πρωθυπουργού ή των ΜΜΕ. Τα άκρα υπάρχουν. Είναι από την μία αυτοί που επιλέγουν να στηρίξουν την διαβίωση των εργολάβων, των μεγαλοδημοσιογράφων, των καναλαρχών και της οικονομικής «ελίτ» της χώρας. Το άλλο άκρο είμαστε όλοι εμείς. Που καλούμαστε να εργαστούμε παράνομα, ανασφάλιστοι, με 200 ή 300 ευρώ μισθό ή οι πιο τυχεροί σε πεντάμηνα προγράμματα του ΟΑΕΔ για να μειώσουμε τα νούμερα (1.500.000 σχεδόν οι άνεργοι δεν είναι και μικρό). 

Κάποιοι έχουν διαλέξει «στρατόπεδο», εμείς πότε;

Η γελειογραφία είναι από το site alfavita.gr 

http://www.alfavita.gr/sites/default/files/styles/imagearthron/public/1017548_160619160789350_1699627622_n_225.jpg?itok=XaQl2SJu

Μαθαίνεις Γιάννη μου, μαθαίνεις...

Από την προηγούμενη βδομάδα ο κ. Πρετεντέρης έχει βάλει σκοπό να μάθει τι εστί Χρυσή Αυγή. Ναι λοιπόν, ένας δημοσιογράφος με παρουσία στα ΜΜE τουλάχιστον 20 χρόνια, το 1995 τους καλούσε στις εκπομπές του (http://www.youtube.com/watch?v=S-vc3XyRzTs), σήμερα ξαφνικά έμαθε ότι η ΧΑ έχει εγκληματικό παρελθόν και νεοναζιστική ιδεολογία.

Πολύ πιθανό κάποιοι ξαφνικά να έγιναν Χριστόδουλοι, τότε δεν ήξεραν, διάβαζαν, δεν ασχολιόντουσαν. Τώρα έμαθαν τι είναι και τι κάνει η ΧΑ. Αλλά αλήθεια τι κάνει η ΧΑ;

Μετά από μία βδομάδα και κάτι που ξεκίνησε η όλη η ιστορία βλέπουμε κάποιους να είναι ακόμα στη μπουζού (που έλεγε και η «συναγωνίστρια») και κάποιοι να είναι εκτός και ξαφνικά να είναι κύριοι, ενώ συνεχώς βγαίνουν όλο και περισσότερα στοιχεία εις βάρος τους. Βλέπουμε τον κ. Πρετεντέρη ν’ αναρωτιέται παρέα με Βορίδη και του λοιπούς γραβατωμένους  για το ποιόν της ΧΑ και ένας «παππούς» με εφηβικό στυλάκι, ν’ απορεί με όλους τους. Και δεν το αναφέρω τυχαία καθώς δυστυχώς το φαίνεσθαι μετράει και δίνει βαρύτητα στον λόγο σου όπως και ο τίτλος που φέρεις. Ο Βορίδης, πλέον κυκλοφορεί κουστουμαρισμένος και χωρίς τσεκούρι και βαφτισμένος κεντρώος, μετριοπαθής πολιτικός και επιτυχημένος υπουργός ελέω ΠΑΣΟΚ, ενώ ο Πουλικάκος ήταν ο ροκάς με το φανελάκι.

Το θέμα είναι ότι κατά πάσα πιθανότητα η ΧΑ ενέδωσε τελικά στο πρέσινγκ  των εφοπλιστών και των περί αυτών και εν τέλει θα κυβερνήσει. Ναι, ναι θα κυβερνήσει. Κάποιοι πρέπει να μπουν φυλακή για να βγουν λάδι οι υπόλοιποι, αλλά μιας και τα νούμερα για μελλοντική συνεργασία ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν βγαίνουν, η ΔΗΜΑΡ τσινάει, η ΑΝΕΛ κάνουν τα δικά τους, η ΧΑ επιβάλλεται να μπει στην κυβέρνηση για να συνεχίσει το αστικό σύστημα το έργο.

Δεν είναι όλα τυχαία, δεν έμαθαν σήμερα την ΧΑ. Να εξασφαλίσουν την διαβίωσή τους προσπαθούν κάποιοι.

Εθνικές Εκλογές τώρα

Πριν από λίγες μέρες ξαφνικά όλη η Ελλάδα έμαθε ότι η Χρυσή Αυγή τρομοκρατεί, δολοφονεί, τραμπουκίζει. Και όλα αυτά πριν από λίγες μέρες, όχι ένα ή δύο χρόνια, η ελληνική κοινωνία έμαθε πριν από λίγες μόνο μέρες ότι η Χρυσή Αυγή δεν είναι και τόσο αγνή τελικά. Μια οργάνωση με 30 χρόνια δράσης.

            Αρκετοί θα πουν ότι το δημοκρατικό τόξο συντεταγμένα δίνει απάντηση στους νεοναζί, ότι η καμπάνια κομμάτων απέναντι στην ακροδεξιά έφερε επιτέλους αποτέλεσμα και αρκετοί θα τρέξουν να πάρουν το μερίδιο που τους αναλογεί από την επιτυχία τους αυτή.

            Για να δούμε όμως λίγο διαφορετικά τα πράγματα.

            Πριν από λίγες μέρες είχαμε τις εξής δηλώσεις από δημοσιογράφους προς την Χρυσή Αυγή, ο κ. Μπάμπης Παπαδημητρίου μας είπε: «…Γιατί όχι μία σοβαρότερη Χρυσή Αυγή να τη δεχτούμε να υποστηρίξει μια συντηρητική συμμαχία …. σε τελευταία ανάλυση, ο εθνικισμός δεν είναι ντροπή..» ή ο κ. Άρης Πορτοσάλτε συμβούλεψε την Χρυσή Αυγή μετά την δολοφονική επίθεση στο Πέραμα «…βρείτε τρόπο να μην σας πιάνουν στο στόμα τους…»

            Βέβαια πριν από αυτά είχαμε δηλώσεις στελεχών της Νέας Δημοκρατίας υπέρ κοινού μετώπου με την Χρυσή Αυγή. Σ’ αυτή την κατεύθυνση συνηγορούν οι δηλώσεις του κ. Ψωμιάδη που αποκάλεσε την Χ.Α. αυτάδελφο κόμμα της Ν.Δ. ή του κ. Κρανιδιώτη που ήθελε φλερτ με την βάση της Χ.Α.

            Είχαμε προσπάθεια από διάφορους δημοσιογράφους να μας πλασάρουν την Χ.Α. ως κάτι το εναλλακτικό, κομμάτι του νέο-ελληνικού life-style, είδαμε να μας παρουσιάζουν τα μέλη της Χ.Α. ως «προσκόπους» που απλά βοηθάνε ηλικιωμένες να πάρουν την σύνταξη τους από τα ΑΤΜ (εν τέλει στημένο ρεπορτάζ), είδαμε να μας παρουσιάζουν τα καλά παιδιά της διπλανής πόρτας που έγιναν βουλευτές.

            Και ξαφνικά όλοι αυτοί σήμερα είναι αυτοί που δηλώνουν μαχητές κατά του φασισμού και του ναζισμού. Πλάι τους και αυτοί που έδωσαν πολιτικό και κοινωνικό άλλοθι σε άτομα όπως ο Βορίδης, ο Γεωργιάδης ή ο Καρατζαφέρης.

            Ξαφνικά λοιπόν μάθαμε ότι η Χ.Α. ευθύνεται και για ξέπλυμα μαύρου χρήματος, πως τα έχει καλά με εφοπλιστές και άλλα σχετικά οικονομικά εγκλήματα. Αν λοιπόν η Χ.Α. είναι τόσο βαθιά συστημικό κόμμα τι έγινε και ξαφνικά αποφάσισαν μετά από 30 χρόνια δράσης να τους κοντράρουν.  Με μία πρώτη σκέψη μπορώ να πω, πως το «συνταγματικό τόξο» της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ κάνουν απλά επίδειξη δύναμης στην Χ.Α. γιατί πολύ απλά δεν τα βρήκανε. Οπότε σημασία δεν έχει μόνο το γεγονός πως επιτέλους η Χ.Α. αντιμετωπίζεται όπως πρέπει, αλλά και γιατί τώρα και από ποιους πάνω απ’ όλα.

            Και όλοι αυτοί που θέλουν να τσακίσουν τον φασισμό, κύριοι ένας τρόπος υπάρχει. Τον φασισμό πρέπει να τον τσακίσει ο λαός, είναι ο μόνος που έχει την δύναμη να το κάνει και επιβάλλεται να το κάνει. Άρα να θέλετε να τελειώσετε τον φασισμό και τον ναζισμό καν’ τε εθνικές εκλογές άμεσα. Δεν πρόκειται να δοθεί λύση από την δικαιοσύνη ή κόμματα που 30 χρόνια τώρα κάνουν τα στραβά μάτια.  Δεν πρόκειται να δοθεί λύση από επαναληπτικές εκλογές οι οποίες ενδέχεται να μας οδηγήσουν σε μία πλαστή κυβερνητική πλειοψηφία. Η ΝΔ έχει 77 έδρες χωρίς τις έξτρα 50 και ο ΣΥΡΙΖΑ 72. Οι κενές βουλευτικές θέσεις θα είναι 18, άρα μπορεί να υπερκαλυφθεί αυτή η διαφορά των 5 εδρών και η ΝΔ να έχει ξεκάθαρα την πλειοψηφία χωρίς την λαϊκή ετυμηγορία. Άρα βοηθήστε την χώρα να απαλλαγεί από τα βαρίδια του παρελθόντος μία ώρα αρχύτερα. 

"ποδοσφαιράκια" ΚΑΤΣΕ-φρόνιμα...

Εδώ και μια βδομάδα έχει γίνει σάλος όταν παίχτης του ΠΑΟΚ, ο Ergys Kace αλβανικής καταγωγής, φωτογραφήθηκε με μπλουζάκι του UCK. Αμέσως ξεκίνησαν οι καταγγελίες από κάθε πλευρά για το γεγονός. Εγώ θα σταθώ σε δύο σημεία, στη σύγκριση με το αντίστοιχο γεγονός του Κατίδη και της Παπαχρήστου, αλλά και για το μορφωτικό επίπεδο που απ' ότι φαίνεται υπάρχει στον αθλητικό χώρο.

Για όσους λοιπόν το συγκρίνουν με τους Κατίδη-Παπαχρήστου. Ο Κατίδης τιμωρήθηκε αρχικά από την ελληνική ποδοσφαιρική ομοσπονδία. Αυτή τον απέκλισε από τις εθνικές ομάδες. Στη συνέχεια η ΠΑΕ ΑΕΚ πήρε απόφαση να θέσει εκτός ομάδας τον παίχτη. Όσοι μιλούν λοιπόν να γίνει κάτι αντίστοιχο στον Kace γιατί δεν γίνεται να την πληρώνουν μόνο Έλληνες αθλητές, τι ακριβώς ζητάνε? Να τιμωρήσει η ΕΠΟ τον Kace? Να τον αποκλείσει από την ελληνική εθνική ομάδα? Λίγο δύσκολο. Η αντίστοιχη αλβανική ομοσπονδία είναι αυτοδιοίκητη οπότε μπορεί να πράξει όπως αυτή νομίζει. Για την περίπτωση της Παπαχρήστου προσωπικά θεωρώ ότι ήταν ναι μεν παρατραβηγμένο αλλά πρέπει να είσαι προσεχτικός στο τι κάνεις και τι λες, ειδικά όταν είσαι πρόσωπο που αντιπροσωπεύει έναν ολόκληρο λαό.

Από την άλλη οι τελευταίες δηλώσεις του Κατίδη αλλά και η κίνηση του Kace, μας δείχνει ότι δυστυχώς κομμάτι της νεολαίας στην προσπάθεια του να βγάλει όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα θυσιάζει την μόρφωση της. Δεν είναι δυνατόν να θεωρεί κάποιος την 28η Οκτωβρίου απλά μια μέρα που δεν είχε μάθημα. Και να βγαίνει να το λέει, χωρίς ίχνος ντροπής. Και δεν είναι μόνο αυτοί οι δύο. Αρκετοί συναθλητές τους δυστυχώς τους βλέπουμε να μην μπορούν ν' αρθρώσουν κουβέντα. Αρκετοί συναθλητές τους γίνονται υποκινητές βίαιων επεισοδίων εντός αγωνιστικού χώρου, είτε με άλλους αθλητές είτε με φιλάθλους.

Το έλλειμα παιδείας στον αθλητισμό δυστυχώς είναι μεγάλο και η κοινωνία πρέπει να φροντίσει ν' αλλάξει η νοοτρόπια που κυριαρχεί στους αθλητικούς χώρους.

Ανθρωπιά, αλληλεγγύη ρε γαμώτο

Για μία ακόμη φορά η ελληνική κοινωνία κάνει την λάθος κουβέντα. Όλοι αναλώνονται για μία ακόμη φορά στα αίτια και όχι στην αιτία αυτή καθ' αυτή. Και για να μην μακρηγορώ αναφέρομε στον τραγικό συμβάν που έλαβε χώρα πριν λίγες μέρες στην πρωτεύουσα και είχε αποτέλεσμα τον θάνατο ενός συνανθρώπου μας.

Αρκετοί μένουν στο γεγονός πως ο νεαρός μπήκε στο τρόλεϊ χωρίς εισιτήριο. Πόσοι όμως πραγματικά σκέφτονται ότι το πρόβλημα δεν είναι πως ένας άνθρωπος μπήκε σε ΜΜΜ χωρίς εισιτήριο, και κακώς όσοι προσπαθούν να πάνε εκεί την κουβέντα. Ναι, τσαμπατζήδες υπάρχουν πολλοί. Το γεγονός όμως, που πρέπει να μας κάνει να σκεφτόμαστε που έχουμε φτάσει ως κοινωνία, είναι πως υπάρχουν πλέον συνάνθρωποί μας που αδυνατούν πραγματικά να πληρώσουν αυτό το 1.20 ευρώ που είναι το κόμιστρο. Πόσοι ιδιωτικοί υπάλληλοι ή ελεύθεροι επαγγελματίες είναι απλήρωτοι από αφεντικά, είτε περιμένουν να εξαργυρωθούν επιταγές, επί τω πλείστω ακάλυπτες; Πόσοι είναι στο περίμενε για μήνες προκειμένου να πάρουν τα δεδουλευμένα τους;

Ποιος έχει αναρωτηθεί πόσο κοστίζει στον άνεργο η προσπάθεια εξεύρεσης εργασίας, όταν αναγκάζεται να μετακινηθεί με τα ΜΜΜ; Πως είναι δυνατόν μία από τις μεγαλύτερες αυτή την στιγμή κοινωνικές ομάδες να μην αντιμετωπίζεται με την όποια επιήκεια της αρμόζει στο θέμα των μεταφορών;

Δεν επιθυμώ να μπω και στο τρυπάκι δωρεάν μεταφορές για όλους. Ναι θα ήταν το καλύτερο, αλλά δυστυχώς δεν πρόκειτε να γίνει κάτι τέτοιο άμεσα, και προσωπικά πιστεύω πως δεν προβλέπεται να γίνει για αρκετά χρόνια ακόμα.

Αντίθετα πιστεύω πως πιο εφικτό θα ήταν μία "ανακατανομή" πλούτου. Το μόνο που μας έχει μείνει πλέον ως κοινωνία είναι η αλληλεγγύη. Και σ' αυτή πρέπει να στηριχτούμε. Ο έχων λοιπόν πρέπει να "πληρώσει" προκειμένου να βοηθηθεί ο συνάνθρωπός του. Για παράδειγμα να δοθεί μέρος εσόδων από φορολόγηση αυτοκινήτων προς όφελος των ΜΜΜ. Η να πάρουν μέρος των χρημάτων που δίνονται σε διόδια, για να επιστρέφουν τα χρήματα των πολιτών πάλι σ' αυτούς (αν και πονεμένη ιστορία τα διόδια στην οποία ελπίζω ν' αναφερθώ άλλη φορά). 

Οπότε αν πρέπει να μας μείνει κάτι απ' όλη αυτή την ιστορία είναι πως πρέπει να δείχνουμε αλληλεγγύη στους συνανθρώπους μας, ανθρωπιά ρε γαμώτο, είναι η μόνη που μας έχει απομείνει.