Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2007

ΑΥΤΟΙ ΒΓΗΚΑΝ... ΕΜΕΙΣ ΤΗΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ

Έχει περάσει λίγο παραπάνω από ένας μήνας απο την ημερομηνία διεξαγωγής των Εθνικών εκλογών. Λίγο παραπάνω απο ένας μήνας χρειάστηκε για την πανηγυρικά νικήτρια κυβερνητική παράταξης της Νέας Δημοκρατίας να πάρει πίσω δύο απο τις μεγαλύτερες δεσμέυσεις της, αυτές που πονάνε πιο πολύ τον κοσμάκη...


Μας είπαν πως δεν θα αυξήσουν το ΦΠΑ για τα πρώτα δυο χρόνια, για τα άλλα δυο δεν μπορούσαν να δεσμευτούν... Δηλαδή εκτός απο τη χονδροειδή “πατάτα” του πρωθυπουργού, να δηλώνει πως δεν μπορεί να εγγυηθεί τα αποτελέσματα που θα επιφέρει στην οικονομία το πρόγραμμά του, (ΕΛΕΟΣ!!!), βλέπουμε και τον Αλογοσκούφη, Υπουργο Εθνικής Οικονομίας, να “τρώει πόρτα” στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή γιατί δεν μπορεί να αυξήσει τον ΦΠΑ κατευθείαν στο 25%, και τώρα εξετάζεται το ενδεχόμενο να πάει αρχικά στο 22% ή στο 21%.


Με απλά λόγια, αυτό μεταφράζεται ως εξής: Όλοι πληρώνουμε τον ίδιο φόρο, ανεξάρτητα απο το εισόδημά μας και απο την περιουσία μας. Αυτό λέγεται έμμεση φορολογία. Μοίαζει πολύ δημοκρατικό, αλλά δεν είναι. Στην πραγματικότητα είναι η μέγιστη αδικία. Ο ρόλος ενός σύγχρονου και προοδευτικού φορολογικού συστήματος, είναι να στηρίζουν οι πλουσιότεροι τους φτωχότερους, πληρώνοντας μεγαλύτερο ποσοστό (και όχι απλά ποσό) φόρων. Η έμμεση φορολογία του ΦΠΑ είναι κάτι πολύ πιο άδικο. Πληρώνεις δέκα ευρώ; τα δύο (ελπίζουμε να μην προλάβουμε να δούμε την παιρεταίρω αύξηση και να αλλάξει κάτι σύντομα) τα πληρώνεις στο κράτος. Πληρώνουν οι έχοντες δέκα ευρώ; Δύο και γι'αυτούς.


Αυτό περίμεναν να δούν οι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας; Ή μήπως τις χοντράδες στο ασφαλίστικό, που ακόμα συντάξεις περιμένουμε, και συντάξεις δεν υπάρχουν; Που δεν μπορούν να τα βρουν και να μας που και εμάς τι θα γίνει;... Όταν βέβαια η μάυρη και άραχλη τρύπα των χρημάτων που λείπουν απο τα ταμεία μόνο μεγαλώνει, και δεν έχουν ακόμα επιστραφεί τα κλεμμένα και παιγμένα με υψηλό ρίσκο και χμένα λεφτά, τότε τα προβλήματα διογκόνωνται επίσης.


Αλλά ας πούμε πως δεν φταίνε τα λεφτά. Ας πούμε πως οι Έλληνες βγαίνουν πολύ νωρίς στην σύνταξη (που δεν βγαίνουν). Ας κάνουμε αυτήν την εξωφρενική υπόθεση. Ποιά είναι η πολιτική και το πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας για να αλλάξει την αναλογία εργαζόμενων και συνταξιούχων; Για να αλλάξει την αναλογία νέων και γέρων; Μηδέν...


Να γυρίσουν πίσω τα λεφτά στα ασφαλιστικά ταμεία επιτέλους. Να ασχοληθεί και κανένας με το θέμα των ποινικών ευθυνών και την απόδωση δικαιοσύνης... Όλα έχουν και τα όριά τους. Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να βγούμε στην σύνταξη στα 80 και να παίρνουμε συντάξεις 100 ευρώ. Δεν θέλουμε να είμαστε η γενιά που θα ζήσει χειρότερα από την προηγούμενη.

Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2007

Το πρόβλημα των Ζωνιανών, η τοπική κοινωνία και

Εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα η Κρήτη έχει «κερδίσει» μια αρνητική δημοσιότητα. Δημοσιότητα που προκύπτει επί της ουσίας από την «αποκάλυψη» της εγκληματικής δράσης μερίδας συμπολιτών μας, με επίκεντρο τα Ζωνιανά Ρεθύμνου. Φυσικά, το θέμα δεν είναι καινούριο. Εδώ και πολλά χρόνια υπήρχαν παραβατικές συμπεριφορές, ξεκινώντας από τις «μπαλωθιές» μέχρι και τα ξεκαθαρίσματα λογαριασμών, ακόμα και σε κεντρικούς δρόμους του Ηρακλείου.

Η ελληνική Πολιτεία για πάρα πολλά χρόνια παρακολουθούσε το ζήτημα ως θεατής. Τοπικοί άρχοντες και κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι επέλεγαν είτε να σιωπούν, είτε να ανέχονται, είτε χειρότερα να καλύπτουν και να στηρίζονται από εγκληματικά κυκλώματα. Ο προφανής λόγος είναι ότι εξασφάλίζαν εκλογική πελατεία. Ακόμα περισσότερο κάποιοι, μέσα από κουμπαριές και άλλες «κοινωνικές» σχέσεις εξασφάλιζαν και ενεργό κομματικό και «κοινωνικό» μηχανισμό. Μηχανισμό που δεν απέδιδε μόνο προσωπικούς ψήφους σε εκλογές, αλλά ευρύτερη εσωκομματική και διοικητική επιρροή.

Το Κράτος, όποτε επιχείρησε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα το έκανε μόνο επιφανειακά και κυρίως για λόγους γοήτρου. «Έμπαινε στο κόπο» να παρέμβει όταν γινόταν κάποιο δραματικό γεγονός, ή όταν φαινόταν ότι μπορεί να κλονιστεί η εμπιστοσύνη των πολιτών προς τις αρχές και την εξουσία. Έτσι ουσιαστικά γίνονταν μόνο «δειγματοληπτικές» επιχειρήσεις και αν ισχύουν τα καταγγελλόμενα, εν πολλοίς, μετά από διαπραγμάτευση και συμφωνία!

Έτσι η κατάσταση χρόνο με τον χρόνο εκτραχυνόταν η απλή οπλοκατοχή και η χρήση στα έθιμα μετατράπηκε σε «επαγγελματική» ανάγκη και μέσο κυριαρχίας. Η παραβατικότητα της ζωοκλοπής και των εικονικών επιδοτήσεων, μετατράπηκε σε καλλιέργεια και διακίνηση ναρκωτικών. Η κρητική αντρειοσύνη μετατράπηκε σε «προστασία» και εκβιασμό καταστημάτων και επιχειρηματιών.

Η πολιτεία ποτέ δεν επιχείρησε να χτυπήσει το κακό στη ρίζα του. Ποτέ δεν επιχείρησε να αξιοποιήσει κοινοτικά και άλλα κονδύλια για να δώσει μια άλλη αναπτυξιακή προοπτική. Ποτέ δεν επεχείρησε να αξιοποιήσει την παιδεία, τον πολιτισμό και τον αθλητισμό για να δώσει μια άλλη δυναμική στις ορεινές κοινωνίες. Αντίθετα, ακόμα και θεσμικές παρεμβάσεις που θα μπορούσαν να περιορίσουν τα «καπετανάτα» και να αμφισβητήσουν τα διαμορφωμένα κομματικά και αυτοδιοικητικά στεγανά ανακλήθηκαν από την παρούσα Κυβέρνηση.

Μια Κυβέρνηση που ρίχνει δάκρυα και εμφανίζεται ως τολμηρή να οδηγήσει στην κάθαρση… Κανείς στον τόπο μας και ιδιαίτερα στην Κρήτη δεν τρώει κουτόχορτο, τα δάκρυα της Κυβέρνησης είναι κροκοδείλια. Με δέσμευση του Πρωθυπουργού αυτονομήθηκαν τα Ζωνιανά. Ο μεταρρυθμιστής Πρωθυπουργός που δεν υποκύπτει στις «δυναμικές μειοψηφίες» των καθηγητών και των φοιτητών, όχι μόνο υπέκυψε, αλλά προεκλογικά δεσμεύτηκε να τους δικαιώσει! Ο Πρωθυπουργός που δεν χάνει «επικοινωνιακή» ευκαιρία να αναδείξει την ευαισθησία του (βλέπε βιασμούς ανηλίκων) σιωπά μπροστά σε ένα ζήτημα που ναι μεν του δίνει επικοινωνιακούς πόντους, αλλά κλονίζει την «πελατεία» συνεργατών του.

Αν αναλύσουμε την πορεία της εγκληματικότας στη Κρήτη, που έχει επίκεντρο τους ορεινούς όγκους, θα δούμε ότι τα τελευταία χρόνια παρουσιάζει ιδιαίτερη έξαρση. Ταυτόχρονα τα τελευταία χρόνια παρουσιάζεται η μεγαλύτερη αδράνεια. Αλήθεια ας μετρήσει κάποιος τις επιθέσεις σε καταστήματα από το Τέμενος μέχρι τα Αστερούσια. Ας μετρήσει κάποιος τις απειλές, τα επεισόδια και τους εκβιασμούς που λαμβάνουν χώρα στη Μεσσαρά. Ας αξιολογήσει κάποιος τις κλοπές των ATM και πότε γεννήθηκε αυτή η «μόδα».

Οι ευθύνες της Κυβέρνησης είναι εγκληματικές. Ικανοί αξιωματικοί απομακρύνθηκαν, αστυνομικές υπηρεσίες αποψιλώθηκαν. Ακόμα και τα απλά αλκοτέστ που πριν το 2004 τα βλέπαμε σε 2 και 3 σημεία στη πόλη του Ηρακλείου εξαϋλώθηκαν. Αλήθεια από πότε έχει να κλείσει νυχτερινό μαγαζί μετά τις 04:30 το πρωί; Είναι δεκάδες τα δημοσιεύματα που αναφέρονται σε διαμαρτυρίες κατοίκων για ελλιπή αστυνόμευση. Ο ένας μετά τον άλλον οι Αρχηγοί και οι Διοικητές υπόσχονται διορισμούς και νέο σχεδιασμό των υπηρεσιών...αλλά τίποτα δεν έχουμε δει. Ακόμα και τώρα ζητάνε εθελοντές, χωρίς ουσιαστικά κίνητρα...

Κύριοι της Νέας Δημοκρατίας οι ιστορικές, διαχρονικές και διακομματικές ευθύνες της πολιτείας είναι ακέραιες. Η συνυπευθυνότητα κομμάτων και πολιτικών είναι δεδομένη, αλλά σίγουρα δεν ανήκει σε σας η ρομφαία της κάθαρσης. Ο χώρος της προοδευτικής παράταξης, έχει υποστεί μεγαλύτερες απειλές, εκβιασμούς, πιέσεις, ακόμα και βομβιστικές επιθέσεις. Σίγουρα δεν έδωσε τελική λύση, αλλά σίγουρα η τελική λύση δεν είναι αστυνομική που εσείς προβάλετε.

Το γαλάζιο κράτος παρενέβη απλά γιατί θίχτηκε η εξουσία του. Η επικοινωνιακή επιχείρηση των «Ζωνιανών», γίνεται απλά για να δικαιολογήσει η Κυβέρνηση τον ρόλο της αστυνομίας. Μια αστυνομία που καταρρακώθηκε από τον «Πολυδωρισμό». Μια αστυνομία που τσαλακώθηκε από την «ζαρντινιέρα» και τις αλλεπάλληλες αποδράσεις. Μια αστυνομία που ταυτίστηκε με την καταστολή και την βία. Ταυτόχρονα επιχειρείται να σωθεί η «Δικαιοσύνη του Σανιδά». Η δικαιοσύνη της δίωξης των καταλήψεων, των καμερών, του θαψίματος των σκανδάλων των υποκλοπών και των ομολόγων, η δικαιοσύνη της ωμής παρέμβασης στη πολιτική ζωή του τόπου.

Η γαλάζια επικοινωνιακή σαπουνόπερα θα καταρρεύσει όταν οι «δεμένες» κατηγορίες «λυθούν». Μέχρι τότε η «ζωνιανοποίηση» θα καλύπτει την επικαιρότητα του Ασφαλιστικού, του αντικοινωνικού και αντιεκπαιδευτικού Προϋπολογισμού σας, της διάλυσης της Ολυμπιακής, και τις «συμφωνίας κυρίων», για τις τιμές, που «απελευθέρωσαν» οι αυξήσεις της ΔΕΗ. Ταυτόχρονα ο εικονικός πόλεμος κατά της εγκληματικότητας, θα οπλίζει το γκλοπ των ΜΑΤ και τις διώξεις των εισαγγελέων εναντίον μαθητών, φοιτητών, καθηγητών, εργαζομένων, συνταξιούχων. Θα δικαιολογεί την διάλυση συγκεντρώσεων που δεν «συμμορφώνονται προς τας υποδείξεις», να καταλαμβάνουν μόνο πεζοδρόμια.

Μόλις φύγουν οι κάμερες, μόλις τελειώσει το show και μόλις ολοκληρώσει ο Υπουργός Εσωτερικών τη φιέστα με τα έργα-άλλοθι, ίσως τα πάντα να γίνουν όπως πριν. Ο ορεινός όγκος του Μυλοποτάμου θα εγκαταλειφθεί, όπως και όλοι οι ορεινοί όγκοι της πατρίδας μας. Όσοι δεν μπορούν από δάση να γίνουν χιονοδρομικά κέντρα. Όσοι δεν μπορούν να μπουν στην Συνταγματική σας Αναθεώρηση θα πεθάνουν, ήδη οι πραγματικοί κτηνοτρόφοι πιέζονται ασφυκτικά. Είναι σαν να τους ανοίγετε δυο δρόμους, την ανεργία ή την «ζωνιανοποίηση». Τα Ζωνιανά της Κρήτης, όπως και όλα τα «Ζωνιανά» της Ελλάδας, είναι αποτέλεσμα φτώχιας, εξαθλίωσης, εγκατάλειψης και οικονομικο-πολιτικής συναλλαγής.

Μια αλλαγή πολιτικής. Μια αλλαγή προτεραιοτήτων. Μια πολιτική έμφασης στην ανθρώπινη αξία, στη γνώση, στη παιδεία και τον πολιτισμό, στην σωστή-παραγωγική αξιοποίηση του φυσικού και πολιτισμικού μας περιβάλλοντος, μπορεί να πολεμήσει την παραβατικότητα και την οργανωμένη εγκληματικότητα. Παράλληλα το σπάσιμο των κομματικών στεγανών στην Δικαιοσύνη, την αστυνομία και την δημόσια διοίκηση, η αποκέντρωση και η κοινωνικοποίηση των δομών εξουσίας, μπορούν να κάνουν τον πολίτη από «επαίτη του πολιτευτή» σε διαμορφωτή του μέλλοντος του.

Η νέα γενιά δεν μπορεί να παρακολουθεί το θέατρο σκιών της Κυβέρνησης και των ΜΜΕ της τηλεθέασης, δεν μπορεί να παρακολουθεί τα δάκρυα πολιτικών δεκαετιών, ούτε τις ψευτο-διαβεβαιώσεις πολιτικών με αυτόκλητο ρόλο «Νέστορα», ότι σίγουρα δεν υπάρχουν πολιτικές ευθύνες.

Η ανατροπή είναι η λύση, η σύγκρουση δίνει διέξοδο. Οι κάτοικοι των Ζωνιανών, οι προοδευτικοί πολίτες της Κρήτης πρέπει να δώσουν την απάντηση τους. Η πνευματική ηγεσία της Κρήτης, τα ακαδημαϊκά της Ιδρύματα, οφείλουν να λάβουν επιστημονικά οργανωμένες πρωτοβουλίες. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση, που τουλάχιστον στο Ρέθυμνο είχε δείξει και ακόμα δείχνει να έχει αντανακλαστικά, οφείλει να στηρίξει την προσπάθεια. Οι Δημοτικές αρχές των ορεινών και ημιορεινών περιοχών, η εκκλησία και άλλοι κοινωνικοί, επιστημονικοί και επαγγελματικοί φορείς οφείλουν να παράσχουν οικονομική, υλικοτεχνική και επιστημονική υποστήριξη σε νέες δράσεις κοινωνικοποίησης και ανάπτυξης.

Επιλογές και πολιτικές που σίγουρα δεν μπορεί να περιμένει κανείς από μια Κυβέρνηση δεξιών και αδέξιων. Η Κρήτη έχει μια προοδευτική πλειοψηφία σε πολλά επίπεδα, μπορεί αυτή η πλειοψηφία να αναλάβει ένα τολμηρό αναπτυξιακό και μεταρρυθμιστικό σχέδιο ή θα μείνει σε λόγια ακαδημαϊκού και διακηρυκτικού περιεχομένου;

Δυστυχώς από την παρέμβαση σε αυτά τα γεγονότα, από την ανάγκη για παρέμβαση, από την ανάγκη για συστράτευση της κοινωνίας, ώστε να αλλάξει η κατάσταση απέχει δραματικά το Πανεπιστήμιο Κρήτης. Πάρα το γεγονός ότι έχει την επιστημονική γνώση, προσωπικό και εγγύτητα στις περιοχές, τόσα χρόνια, δεν έχει λάβει κάποια πρωτοβουλία. Ορισμένες που ελήφθησαν ήταν μεμονωμένες και αποκομμένες από την κοινότητα.

Το Πανεπιστήμιο επιτέλους οφείλει να αναδείξει τον κοινωνικό του ρόλο και την ευθύνη του. Τα Παιδαγωγικά τμήματα, το Τμήμα Κοινωνιολογίας, το Τμήμα Οικονομικών και το Τμήμα Ιατρικής μπορούν να παίξουν καταλυτικό ρόλο στη περιοχή. Άλλα τμήματα μπορούν να διαμορφώσουν συνθήκες για να δοθούν διαφορετικές παραστάσεις και ερεθίσματα στους νέους της περιοχής.

Η εγρήγορση που παρατηρείται στην κοινωνία του Ρεθύμνου δεν πρέπει να περάσει ανεκμετάλλευτη. Η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση που συμβάλει ήδη στην ευαισθητοποίηση και την ενεργοποίηση των πολιτών μπορεί να συμβάλει και στην υλοποίηση σχετικών δράσεων. Το Πανεπιστήμιο Κρήτης οφείλει να αποτινάξει και αυτό την αρνητική και εν πολλοίς κατευθυνόμενη δημοσιότητα που προσπαθεί να το καταστήσει μέρος του προβλήματος, αντί για παράγοντα της λύσης.

Οι ελλείψεις του Πανεπιστημίου Κρήτης στις υποδομές και στις δομές φύλαξης που επέτρεψαν σε μέλη κυκλωμάτων να εκμεταλλευτούν εκτάσεις του δεν μπορεί να αποτελεί απλά κάτι που «ξορκίζουμε». Οφείλει να αποτελέσει αφετηρία για εντονότερη παρέμβαση στην δοκιμαζόμενη, αλλά και για έναυσμα για την αναζήτηση λύσεων. Η εκμετάλλευση του κλίματος που διαμορφώνεται και τα περιστατικά εγκληματικότητας δεν μπορούν να είναι για την Διοίκηση, άλλοθι για «αστυνομικού τύπου επιχειρήσεις» μέσα στο Ίδρυμα.

Η αναψηλάφηση της επικαιρότητας των «φυτειών» του παρελθόντος και μάλιστα η συσχέτιση της με αναρμόδιες με το θέμα κρατικές ελεγκτικές αρχές (Οικονομικός Επιθεωρητής Κρήτης) και άλλα οικονομικά ζητήματα που έχουν διαλευκανθεί στο εσωτερικό του ιδρύματος, μάλλον υποκρύπτει σκοπιμότητες, πέρα από την άγρα τηλεθέασης.

Καλούμε τη Διοίκηση του Ιδρύματος να θέσει το μεγάλο πρόβλημα της εγκληματικότητας στη Κρήτη και το ζήτημα της ενίσχυσης, ανάκαμψης και εξυγίανσης του ορεινού Μυλοποτάμου στην επόμενη Σύγκλητο του Ιδρύματος. Θεωρούμε σκόπιμο να ακουστούν απόψεις και να οργανωθεί άμεσα μια εσωτερική ημερίδα-επιστημονική συζήτηση με την παρουσία τοπικών φορέων για την επόμενη μέρα της περιοχής και μπορεί να αναστραφεί η υπάρχουσα πορεία.

Προτάσεις που έχουν να κάνουν με την οικονομική ανάπτυξη και την κοινωνική ανασυγκρότηση της περιοχής πρέπει να κατατεθούν άμεσα στην πολιτεία, η οποία οφείλει να σκύψει στο πρόβλημα, χωρίς κομματικές σκοπιμότητες και λογική ελεημοσύνης.

Ας βάλουμε το Πανεπιστήμιο μας στη θέση που του αξίζει και ας σταματήσουν κάποιοι να λειτουργούν εκμεταλλευόμενοι με σκοπιμότητες. Περιμένουμε από μια ακμάζουσα και προοδευτική κοινότητα να δράσει κοινωνικά και κλείσει τα αυτιά της σε σειρήνες συντηριτικοποίησης και καταστολής

Ανοιχτή Επιστολή προς τον Δήμαρχο Κορυδαλλού κ. Κασιμάτη

κ. Κασιμάτη,


πριν λίγες μέρες πληροφορήθηκα μέσω τις εφημερίδας “Η πόλης μας” την πρόθεση σας για την δημιουργία του Τοπικού Συμβουλίου Νέων. Μια πρωτοβουλία που μόνο παραδειγματική πρέπει να είναι και για τους δημάρχους των όμορων δήμων μας αλλά και γιατί όχι και όλων των υπόλοιπων δήμων της χώρας.

Η νέα γενιά τα τελευταία δύο χρόνια είναι στο προσκήνιο. Το φοιτητικό κίνημα ζωντάνεψε ξανά, με τους αγώνες του για την μη αναθεώρηση του άρθρου 16 και την εναντίωση του στην συνολική εκπαιδευτική απορύθμιση, θα έλεγα εγώ, που προώθησε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Το μαθητικό κίνημα είναι ξάνα ώριμο. Από την περίοδο του 1998 που οι μαθητές συντεταγμένοι αντιδρούσαν για τις αλλαγές του τότε υπουργού κ. Αρσένη, κατάφεραν τα τελευταία δύο χρόνια και αυτοί με την σειρά τους να αποδείξουν πως έχουν και δικαίωμα στο όνειρο για μια καλύτερη ζωή.

Πολλοί είναι αυτοί που ευαγγελίζονται την μη συμμετοχή των νέων στα κοινά του τόπου. Απάντηση σε όλους αυτούς είναι όλοι οι φοιτητές που συμμετείχαν σε Γενικές Συνελεύσεις και “κατέβαιναν” στον δρόμο, απάντηση είναι οι 88.000 νεολαίοι που συμμετείχαν στις διαδικασίες για την ανάδειξη των συνέδρων στο Συνέδριο Επανίδρυσης της Νεολαίας ΠΑ.ΣΟ.Κ. και οι 5.000 σύνεδροι που αναδείχθηκαν μέσα απ' αυτή την πολιτική διαδικασία. Απάντηση είναι οι νέοι που συμμετείχαν ενεργά τα τελευταία χρόνια στην Κ.Ε.Δ.ΝΟ.ΣΥ.ΝΕ. (Κεντρική Ένωση Δημοτικών και Νομαρχιακών Συμβουλίων Νέων) την οποία ο κ. Παυλόπουλος έντεχνα αποφάσισε να παραμερίσει αρχικά και να την διαλύσει εν τέλει.

Η νέα γενιά στο σύνολο της ανεξαρτήτου πολιτικού υπόβαθρου θα κλιθεί να αντιμετωπίσει το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετώπισε ποτέ η νεολαία μετά από την εποχή της μεταπολίτευσης και γιατί όχι και του Εμφυλίου. Η γενιά μας είναι η πρώτη που θα αναγκαστεί να ζήσει χειρότερα από την προηγούμενη. Είμαστε η γενιά που απαρτίζει την λεγόμενη γενιά “των 600 ευρώ”. Το μέλλον που μας επιφυλάσσουν μόνο ως δυσοίωνο μπορεί να χαρακτηριστεί. Μεγάλος αριθμών νέων έχει έρθει αντιμέτωπος με την ανεργία, πολλοί είναι αυτοί που ενώ έχουν πτυχίο δεν έχουν εργασιακά δικαιώματα (στο Πανεπιστήμιο Κρήτης που φοιτώ 3 τμήματα μέχρι στιγμής δεν κατοχυρώνουν εργασιακά δικαιώματα στους απόφοιτους). Ο ελεύθερος χρόνος πλέον μόνο σαν άγνωστη έννοια μπορεί να χαρακτηριστεί.

Η νέα γενιά όμως έχει φωνή, έχει όραμα για το μέλλον της χώρας και το κυριότερο έχει αξίες και ιδανικά. Με την κίνηση σας αυτή βοηθάτε την νέα γενιά στην πόλη μας να αποκτήσει την δική της φωνή και αυτό σας τιμά ιδιαίτερα. Ευελπιστώ μόνο η νεολαία του Κορυδαλλού να ανταποκριθεί στο κάλεσμα σας και να γίνει ξανά μπροστάρης της κοινωνίας και συμμέτοχος σε μία νέα κοινωνική ανατροπή.


Αγκανάκης Παναγιώτης

τ. Γραμματέας Π.Α.Σ.Π. Α.Ε.Ι. Ηρακλείου

τ. εκπρόσωπος του Συλλόγου Φοιτητών Φυσικού Π.Κ. στο ΝΟ.ΣΥ.Ν. Ηρακλείου